“Λιβύη: Ο βομβαρδισμός της … «διεθνούς κοινότητας»
του Παναγιώτη Ήφαιστου
(Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιώς, http://www.ifestosedu.gr/)
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΑΣΚΕΥΗ - ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Αναρτημένο ολοκληρο στο http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/03/blog-post_7816.html#more και http://www.ifestosedu.gr/103Xalara2011.htm
Στο διεθνές σύστημα, «όσοι είναι ελεύθεροι το χρωστούν στην δύναμή τους»
Στις διεθνείς σχέσεις οι συμπεριφορές προσδιορίζονται όχι από κάποιο υψηλό παγκόσμιο σκοπό, αλλά από ιδιοτελή συμφέροντα.
Βλάπτονται τα συμφέροντα όποιου δεν κατανοεί ότι οι διεθνείς θεσμοί δεν είναι θεσμοί διεθνούς δικαιοσύνης αλλά θεσμοί διεθνούς τάξης. Οταν τα συμφέροντα συγκρούονται και η τάξη αυτή διαταράσσεται, για τους εμπλεκόμενους ισχύει η αρχή της αυτοβοήθειας.
Στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον, αν τα κράτη δεν μεριμνήσουν για την ασφάλειά τους, αργά ή γρήγορα θα έχουν την τύχη του κάθε Καντάφι τον οποίο σήμερα βομβαρδίζουν όσοι προχθές τον εναγκαλίζονταν με πάθος.
Στις διεθνείς σχέσεις τίποτα δεν είναι σταθερό. Η ιστορία καταμαρτυρεί: Αναρίθμητα διαίρει και βασίλευε, γιγαντιαίες καταχρηστικές ανακατανομές πόρων και αναρίθμητες εναλλαγές «εχθρών» και «φίλων» (ανάλογα και αντίστοιχα με τις ανάγκες αυτοσυντήρησης και διεύρυνσης της ισχύος).
Πολλοί άνθρωποι νεφελοβατούν και λησμονούν βασικές εκτιμήσεις για το διεθνές σύστημα. Έτσι αφήνουν την πατρίδα τους να γίνει έρμαιο των θηρίων της διεθνούς πολιτικής.
Το διεθνές σύστημα παραμένει εθνοκρατοκεντρικό.
Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχει νομιμοποιημένος πολιτικός σκοπός (πέραν αυτών των ελάχιστων που τα ίδια κράτη συμφωνούν υπογράφοντας διάφορες συμβάσεις όπως οι Συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα εγκλήματα πολέμου, που ειναι αντικείμενο νομικής και όχι στρατιωτικής διαδικασίας).
Στην διεθνή πολιτική, σε περίπτωση καταχρηστικής άσκησης βίας εκ μέρους των πάντοτε αδηφάγων διαθέσεων των ηγεμονικών δυνάμεων, δεν υπάρχει κάποιος πολιτικός φορέας νομιμοποιημένης δεσμευτικής ερμηνείας των «δικαιωμάτων». Έτσι, στους διεθνείς θεσμούς όπου κυριαρχούν τα ηγεμονικά κράτη, ισχύει το ρηθέν «οι ελέφαντες είτε παλεύουν είτε κάνουν έρωτα υποφέρει το γρασίδι».
Στις διεθνείς σχέσεις είναι μοιραίο λάθος να ξεχνιούνται η εθνική ιδιοτέλεια, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, η αναπόδραστη κατάχρηση μιας υπερισχύουσας θέσης και το γεγονός ότι στον ΟΗΕ δεν συγκροτήθηκαν σταθεροί κανόνες καθολικής εφαρμογής. Η απουσία διεθνούς εξουσίας και διεθνών κριτηρίων διανεμητικής δικαιοσύνης σημαίνει ότι στις διακρατικές σχέσεις κυριαρχούν τα διπλά κριτήρια, η υποκρισία, η εξαπάτηση και η κατάχρηση εξουσίας.
Όποτε μια κοινωνία δεν κατορθώνει να διασφαλίσει την εσωτερική συνοχή και τάξη και όταν υπάρχει ανισορροπία δυνάμεων, το αποτέλεσμα είναι να εξαπολύονται θηρία ανήμερα μπροστά στα οποία τα θεριά της ζούγκλας είναι μικρογραφία.
Σε ζητήματα που αφορούν τον πόλεμο, οι διεθνείς θεσμοί είναι είτε αδρανείς είτε εξαρτημένες μεταβλητές της εκάστοτε δεσπόζουσας ηγεμονικής δύναμης. Η ειρήνη είναι συνάρτηση της ισορροπίας δυνάμεων και συμφερόντων και της αποτροπής των απειλών.
Ισχύς, Ισχύς, Ισχύς.
Κύριο νόμισμα των διεθνών σχέσεων είναι η ισχύς.
«Οσοι είναι ελεύθεροι το χρωστούν στην δύναμή τους» Θουκυδίδης
«Οταν δεν υπάρχει ίση δύναμη ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται» Θουκυδίδης
Ωστε ο πόλεμος και τα τετελεσμένα βλάπτουν όποιον δεν στηρίζει τα συμφέροντά του με επαρκή ισχύ.
- Όσο ο Καντάφι ενοχλούσε ήταν τρομοκράτης, όσο ο Καντάφι έκανε συμβόλαια εξόρυξης ενέργειας ήταν φίλος, όταν τα συμφέροντα άλλαξαν ο Καντάφι έγινε ένας εγκληματικός εχθρός.
- Αν οι Επαναστάτες της Αμερικανικής Επανάστασης αποτύγχαναν θα ήταν σήμερα γνωστοί ως κάποιοι γκάγκστερ του 18ου αιώνα.
- Αν η Σοβιετική Ένωση δεν κατέρρεε θα ήταν σήμερα για τον μισό πληθυσμό της γης ο ηθικός ηγεμονικός άξονας.
Όταν ένας κράτος χάσει την συνοχή και την δύναμή του γίνεται βορά των άγριων θηρίων. Η τύχη του εξαρτάται από τις ιδιοτελείς και καταχρηστικές συμπεριφορές τρίτων.
Κύριος σκοπός των κρατών είναι η κατοχύρωση της ασφάλειάς τους (δηλαδή υπέρτατο συμφέρον η επιβίωση, η διατήρηση της εδαφικής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας).
Στις διεθνείς σχέσεις οι συμπεριφορές προσδιορίζονται όχι από κάποιο υψηλό παγκόσμιο σκοπό, αλλά από ιδιοτελή συμφέροντα.
Βλάπτονται τα συμφέροντα όποιου δεν κατανοεί ότι οι διεθνείς θεσμοί δεν είναι θεσμοί διεθνούς δικαιοσύνης αλλά θεσμοί διεθνούς τάξης. Οταν τα συμφέροντα συγκρούονται και η τάξη αυτή διαταράσσεται, για τους εμπλεκόμενους ισχύει η αρχή της αυτοβοήθειας.
Στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον, αν τα κράτη δεν μεριμνήσουν για την ασφάλειά τους, αργά ή γρήγορα θα έχουν την τύχη του κάθε Καντάφι τον οποίο σήμερα βομβαρδίζουν όσοι προχθές τον εναγκαλίζονταν με πάθος.
Στις διεθνείς σχέσεις τίποτα δεν είναι σταθερό. Η ιστορία καταμαρτυρεί: Αναρίθμητα διαίρει και βασίλευε, γιγαντιαίες καταχρηστικές ανακατανομές πόρων και αναρίθμητες εναλλαγές «εχθρών» και «φίλων» (ανάλογα και αντίστοιχα με τις ανάγκες αυτοσυντήρησης και διεύρυνσης της ισχύος).
Πολλοί άνθρωποι νεφελοβατούν και λησμονούν βασικές εκτιμήσεις για το διεθνές σύστημα. Έτσι αφήνουν την πατρίδα τους να γίνει έρμαιο των θηρίων της διεθνούς πολιτικής.
Το διεθνές σύστημα παραμένει εθνοκρατοκεντρικό.
Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχει νομιμοποιημένος πολιτικός σκοπός (πέραν αυτών των ελάχιστων που τα ίδια κράτη συμφωνούν υπογράφοντας διάφορες συμβάσεις όπως οι Συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα εγκλήματα πολέμου, που ειναι αντικείμενο νομικής και όχι στρατιωτικής διαδικασίας).
Στην διεθνή πολιτική, σε περίπτωση καταχρηστικής άσκησης βίας εκ μέρους των πάντοτε αδηφάγων διαθέσεων των ηγεμονικών δυνάμεων, δεν υπάρχει κάποιος πολιτικός φορέας νομιμοποιημένης δεσμευτικής ερμηνείας των «δικαιωμάτων». Έτσι, στους διεθνείς θεσμούς όπου κυριαρχούν τα ηγεμονικά κράτη, ισχύει το ρηθέν «οι ελέφαντες είτε παλεύουν είτε κάνουν έρωτα υποφέρει το γρασίδι».
Στις διεθνείς σχέσεις είναι μοιραίο λάθος να ξεχνιούνται η εθνική ιδιοτέλεια, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, η αναπόδραστη κατάχρηση μιας υπερισχύουσας θέσης και το γεγονός ότι στον ΟΗΕ δεν συγκροτήθηκαν σταθεροί κανόνες καθολικής εφαρμογής. Η απουσία διεθνούς εξουσίας και διεθνών κριτηρίων διανεμητικής δικαιοσύνης σημαίνει ότι στις διακρατικές σχέσεις κυριαρχούν τα διπλά κριτήρια, η υποκρισία, η εξαπάτηση και η κατάχρηση εξουσίας.
Όποτε μια κοινωνία δεν κατορθώνει να διασφαλίσει την εσωτερική συνοχή και τάξη και όταν υπάρχει ανισορροπία δυνάμεων, το αποτέλεσμα είναι να εξαπολύονται θηρία ανήμερα μπροστά στα οποία τα θεριά της ζούγκλας είναι μικρογραφία.
Σε ζητήματα που αφορούν τον πόλεμο, οι διεθνείς θεσμοί είναι είτε αδρανείς είτε εξαρτημένες μεταβλητές της εκάστοτε δεσπόζουσας ηγεμονικής δύναμης. Η ειρήνη είναι συνάρτηση της ισορροπίας δυνάμεων και συμφερόντων και της αποτροπής των απειλών.
Ισχύς, Ισχύς, Ισχύς.
Κύριο νόμισμα των διεθνών σχέσεων είναι η ισχύς.
«Οσοι είναι ελεύθεροι το χρωστούν στην δύναμή τους» Θουκυδίδης
«Οταν δεν υπάρχει ίση δύναμη ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται» Θουκυδίδης
Ωστε ο πόλεμος και τα τετελεσμένα βλάπτουν όποιον δεν στηρίζει τα συμφέροντά του με επαρκή ισχύ.
- Όσο ο Καντάφι ενοχλούσε ήταν τρομοκράτης, όσο ο Καντάφι έκανε συμβόλαια εξόρυξης ενέργειας ήταν φίλος, όταν τα συμφέροντα άλλαξαν ο Καντάφι έγινε ένας εγκληματικός εχθρός.
- Αν οι Επαναστάτες της Αμερικανικής Επανάστασης αποτύγχαναν θα ήταν σήμερα γνωστοί ως κάποιοι γκάγκστερ του 18ου αιώνα.
- Αν η Σοβιετική Ένωση δεν κατέρρεε θα ήταν σήμερα για τον μισό πληθυσμό της γης ο ηθικός ηγεμονικός άξονας.
Όταν ένας κράτος χάσει την συνοχή και την δύναμή του γίνεται βορά των άγριων θηρίων. Η τύχη του εξαρτάται από τις ιδιοτελείς και καταχρηστικές συμπεριφορές τρίτων.
Κύριος σκοπός των κρατών είναι η κατοχύρωση της ασφάλειάς τους (δηλαδή υπέρτατο συμφέρον η επιβίωση, η διατήρηση της εδαφικής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας).
Το εθνοκράτος είναι ότι πιο πολύτιμο διαθέτει μια κοινωνία. Απαιτείται να είναι πάντοτε αταλάντευτα σιδερόφρακτο (κοσμοθεωρητικά, ηθικά, πνευματικά και στρατιωτικά), ιδιαίτερα απέναντι σε αυτούς που το απειλούν.
Έθνος, δημοκρατία και ελευθερία είναι οι κοσμοθεωρίες κάθε λογικού και ορθολογιστή πολίτη κάθε κράτους. Για τους Έλληνες αυτή είναι η μακραίωνη παράδοσή τους.
========================================================================================
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
* ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
* ΟΤΙ ΧΩΡΟΣ ΧΑΘΕΙ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ (ΛΥΠΑΜΑΙ, ΑΛΛΑ Η ΕΠΟΧΗ ΑΥΤΗ ΜΥΡΙΖΕΙ 1453 ΚΑΙ 1920).
* ΜΟΝΟ Η ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΔΥΝΑΜΗΣ ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ.
Έθνος, δημοκρατία και ελευθερία είναι οι κοσμοθεωρίες κάθε λογικού και ορθολογιστή πολίτη κάθε κράτους. Για τους Έλληνες αυτή είναι η μακραίωνη παράδοσή τους.
========================================================================================
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
* ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
* ΟΤΙ ΧΩΡΟΣ ΧΑΘΕΙ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ (ΛΥΠΑΜΑΙ, ΑΛΛΑ Η ΕΠΟΧΗ ΑΥΤΗ ΜΥΡΙΖΕΙ 1453 ΚΑΙ 1920).
* ΜΟΝΟ Η ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΔΥΝΑΜΗΣ ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου