Κυριακή 29 Μαΐου 2011
Πέμπτη 12 Μαΐου 2011
Ιδού γιατί βομβαρδίζουν τη Λιβύη - Ο ρόλος των διεθνών τραπεζών
Mια διαφορετική άποψη για τα πραγματικά αίτια του εμφυλίου πολέμου και του βομβαρδισμού της Λιβύης από την ομάδα του netone.gr.
"Αρκετοί σχολιαστές και αρθρογράφοι έχουν προβληματιστεί από το πραγματικά περίεργο γεγονός. ότι οι επαναστάτες της Λιβύης βρήκαν το χρόνο να συστήσουν τη δική τους κεντρική τράπεζα, πριν καν φτιάξουν κυβέρνηση. Το Economic Policy Journal γράφει για το θέμα: «Ποτέ άλλοτε δεν ακούστηκε, εν μέσω εξέγερσης, να δημιουργείται μια κεντρική τράπεζα. Άρα δεν μιλάμε για κάποιους άξεστους αντάρτες, και μάλλον υπάρχουν κάποιες πολύ ισχυρές επιρροές.»
Το CNBC αναρωτιέται: «Πρώτη φορά βλέπουμε επαναστατική ομάδα να προχωρά σε δημιουργία κεντρικής τράπεζας εν μέσω εξέγερσης. Πόσο ισχυροί έχουν γίνει αυτοί οι κεντρικοί τραπεζίτες;».
Μια άλλη ανωμαλία, σε σχέση με την επίσημη δικαιολογία της επέμβασης της Λιβύη είναι η εξής: Υποτίθεται πως η επέμβαση έγινε για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα στοιχεία όμως άλλα λένε. Σύμφωνα με το Fox News, το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ επαινεί τη Λιβύη που «έχει κάνει τα ανθρώπινα δικαιώματα προτεραιότητα, και που προστατεύει νομικά τους πολίτες της».
Μια ρωσική αποστολή ιατρών, αναφέρει σε επίσημη αναφορά της προς τον πρόεδρο Medvedev ότι ελάχιστοι λαοί έχουν τόσες ανέσεις όσες ο λαός της Λιβύης. Διαθέτουν πολύ καλά νοσοκομεία και δωρεάν περίθαλψη. Τα νέα ζευγάρια επιδοτούνται, τα αυτοκίνητα κοστίζουν πολύ φτηνά, τα καύσιμα είναι επίσης φτηνά, οι αγρότες δεν φορολογούνται, κλπ.
Ακόμη κι αν όλα αυτά είναι προπαγάνδα, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι ο Καντάφι έφερε νερό στην έρημο, κατασκευάζοντας το μεγαλύτερο αρδευτικό έργο στην ιστορία, αξίας $33 δισ.
Η εξήγηση ότι όλα έγιναν για το πετρέλαιο είναι επίσης προβληματική. Η χώρα παράγει μόλις το 2% του παγκόσμιου πετρελαίου. Το κενό μπορεί κάλλιστα να αναπληρωθεί από τα αποθεματικά της Σ. Αραβίας. Άρα γιατί αυτή η σπουδή για δημιουργία κεντρικής τράπεζας;
Υπάρχει μια συνέντευξη του Αμερικανού στρατηγού ε.α Wesley Clark, που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο. Όπως λέει ο στρατηγός, το 2001 τον ενημέρωσαν πως η Αμερική σκοπεύει να πολεμήσει με το Ιράκ, τη Συρία, τον Λίβανο, τη Σομαλία, το Σουδάν, το Ιράν, και τη Λιβύη.
Τι κοινό έχουν αυτές οι χώρες; Σε τραπεζικό επίπεδο, καμία τους δεν αποτελεί μέλος της Bank for International Settlements (BIS). Αυτό το στοιχείο τις εξαιρεί από το μακρύ χέρι των ελέγχων της «κεντρικής τράπεζας των κεντρικών τραπεζών» της Ελβετίας.
Οι πιο ανυπότακτες όλων είναι η Λιβύη και το Ιράκ. Και οι δυο έχουν ήδη δεχτεί επίθεση. Στο Examiner.com αναφέρεται πως 6 μήνες πριν οι ΗΠΑ μπουν στο Ιράκ, η χώρα είχε προχωρήσει στην αποδοχή ευρώ αντί δολαρίων για το πετρέλαιό της. Αυτή η κίνηση απειλούσε τη παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου ως «πετροδολάριο».
Σύμφωνα με ρωσικά δημοσιεύματα, ο Καντάφι είχε ξεκινήσει προσπάθεια άρνησης του δολαρίου και του ευρώ, και κάλεσε τις αφρικανικές και αραβικές χώρες να πουλάνε πετρέλαιο σε ένα νέο νόμισμα, το χρυσό δηνάριο. Μάλιστα προωθούσε την ιδέα μιας ενωμένης Αφρικής με 200 εκατομμύρια κατοίκους, που θα χρησιμοποιούσε αυτό το νέο νόμισμα. Οι μόνοι αντίθετοι στη πρόταση του ήταν η Νότιος Αφρική και ο επικεφαλής του Αραβικού Συνδέσμου. Αυτή η πρωτοβουλία θεωρήθηκε ως απειλή για την οικονομική σταθερότητα του πλανήτη, τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την ΕΕ. Ο Καντάφι όμως δεν φάνηκε να πτοείται.
Και έτσι ξαναγυρνάμε στο αίνιγμα της νέας λιβυκής κεντρικής τράπεζας. Όπως αναφέρει το Market Oracle, η κεντρική τράπεζα της Λιβύης είναι 100% κρατική. Η κυβέρνηση τυπώνει το δικό της χρήμα (δηνάριο) μέσω της δικής της τράπεζας. Η χώρα είναι αυτάρκης, διαθέτει πόρους, είναι κυρίαρχη, και συνεπώς μπορεί να ορίζει την οικονομική της μοίρα.
Το μεγάλο πρόβλημα των τραπεζικών καρτέλ της παγκοσμιοποίησης είναι ότι για να κάνουν δουλειές με τη Λιβύη, πρέπει να περάσουν από τη κεντρική της τράπεζα, και το εθνικό της νόμισμα, στα οποία όμως δεν έχουν καμιά επιρροή. Για αυτό και η διάλυση αυτής της τράπεζας μπορεί να μην αναφέρεται στις ομιλίες του Ομπάμα και του Σαρκοζί, αλλά σίγουρα αποτελεί βασικό λόγο για την επίθεσή τους στον Καντάφι.
Το μεγάλο πρόβλημα των τραπεζικών καρτέλ της παγκοσμιοποίησης είναι ότι για να κάνουν δουλειές με τη Λιβύη, πρέπει να περάσουν από τη κεντρική της τράπεζα, και το εθνικό της νόμισμα, στα οποία όμως δεν έχουν καμιά επιρροή. Για αυτό και η διάλυση αυτής της τράπεζας μπορεί να μην αναφέρεται στις ομιλίες του Ομπάμα και του Σαρκοζί, αλλά σίγουρα αποτελεί βασικό λόγο για την επίθεσή τους στον Καντάφι.
Η Λιβύη δεν διαθέτει μόνο πετρέλαιο. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η κεντρική της τράπεζα έχει περίπου 144 τόνους χρυσού στα θησαυροφυλάκια της. Με αυτόν τον θησαυρό, ποιος χρειάζεται την BIS, ή το ΔΝΤ και τους κανόνες του;
Για αυτό ας εξετάσουμε τους κανόνες της BIS και την επίδρασή τους στις τοπικές οικονομίες. Σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο της BIS, οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να έχουν ως κύριο σκοπό τους την σταθερότητα των τιμών. Και θα πρέπει να είναι ανεξάρτητες από τις κυβερνήσεις, ώστε να μην επηρεάζονται από πολιτικές βουλήσεις. Θα πρέπει να υπάρχει σταθερή χρηματική προσφορά, ακόμη κι αν αυτό συνεπάγεται την επιβάρυνση του λαού με ξένο χρέος. Οι κεντρικές τράπεζες αποθαρρύνονται από το να τυπώνουν χρήμα, και να το χρησιμοποιούν για το καλό του κράτους, είτε άμεσα, είτε ως δάνειο.
Σύμφωνα με άρθρο της Asia Times του 2002, «οι κανόνες της BIS εξυπηρετούν απλά το ιδιωτικό τραπεζικό σύστημα, ακόμη και εις βάρος των εθνικών οικονομιών. Η BIS κάνει στα εθνικά τραπεζικά συστήματα αυτό που το ΔΝΤ κάνει στα εθνικά νομισματικά καθεστώτα. Οι εθνικές οικονομίες που πέφτουν θύμα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, δεν εξυπηρετούν πλέον τα εθνικά συμφέροντα».
Η άποψη είναι ότι αν μια κυβέρνηση δανειστεί από δική της κεντρική τράπεζα, αυτό οδηγεί σε πληθωρισμό. Αν δανειστεί όμως από ξένες τράπεζες ή από το ΔΝΤ, αυτό δεν ισχύει. Στη πραγματικότητα όμως όλες οι τράπεζες τυπώνουν τα χρήματα που δανείζουν, είτε είναι ιδιωτικές, είτε κρατικές. Το περισσότερο καινούργιο χρήμα σήμερα προέρχεται από τραπεζικό δανεισμό. Αν το δανειστείς από κρατική κεντρική τράπεζα, είναι σχεδόν πάντα χωρίς επιτόκιο, και αυτό αποδείχθηκε ότι μειώνει το κόστος των δημοσίων προγραμμάτων κατά 50% (μέσο όρο).
Έτσι ακριβώς λειτουργεί το σύστημα της Λιβύης. Και έτσι εξηγείται το πώς η Λιβύη βρίσκει χρήματα για δωρεάν εκπαίδευση και δωρεάν ιατρική περίθαλψη. Έτσι μπορεί και δίνει στα νέα ζευγάρια άτοκα δάνεια ύψους $50.000. Και έτσι βρέθηκαν τα $33 δισ. που έφτιαξαν το πελώριο αρδευτικό έργο στη έρημο. Μάλιστα, οι σφοδροί αεροπορικοί βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ απειλούν τώρα το συγκεκριμένο έργο.
Άρα, ο πόλεμος είναι για το πετρέλαιο ή για τις τράπεζες; Μπορεί και για τα δυο. Μπορεί και για το νερό. Αν διαθέτει ενέργεια, νερό, και άφθονη πίστωση για να δημιουργήσει υποδομές, τότε ένα κράτος δεν χρειάζεται ξένους δανειστές. Και αυτή είναι η απειλή που προκαλεί η Λιβύη. Το να δείξει στον κόσμο τι είναι δυνατόν να γίνει.
Τα περισσότερα κράτη μπορεί να μην διαθέτουν πετρέλαιο, διαθέτουν όμως νέες τεχνολογίες, που μπορούν να καταστήσουν τις οικονομίες τους μη εξαρτώμενες από το πετρέλαιο, ειδικά αν μπορούν να δανειστούν από κρατικές κεντρικές τράπεζες, μειώνοντας στο μισό τα έξοδά τους.
Η ανεξαρτησία από την εξάρτηση της ενέργειας ελευθερώνει τις χώρες από τα δίχτυα των διεθνών τραπεζιτών, και από την ανάγκη να μετατοπίσουν την παραγωγή της οικονομίας του από την εσωτερική αγορά στη διεθνή αγορά, έτσι ώστε να αποπληρώσουν τα δάνειά τους.
Αν πέσει η κυβέρνηση του Καντάφι, θα είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε αν η νέα κεντρική τράπεζα σπεύσει να ενταχθεί στην BIS, και αν η εθνικοποιημένη πετρελαϊκή βιομηχανία πουληθεί σε επενδυτές, και τέλος αν η ιατρική περίθαλψη αλλά και η παιδεία, συνεχίσουν να είναι δωρεάν".
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Τρίτη 10 Μαΐου 2011
Τετάρτη 4 Μαΐου 2011
ΕΜΦΙΕΤΖΟΓΛΟΥ: Είναι εθνικό χρέος να κηρύξουμε τώρα (χθες) την ΑΟΖ και όσο καθυστερεί η κυβέρνηση να πάρει την απόφαση, αυτό αποτελεί εθνικό έγκλημα
Εθνικό έγκλημα κάθε καθυστέρηση στη κήρυξη ΑΟΖ.Πρόδρομος Εμφιετζόγλου
Όλοι οι πρωθυπουργοί, από το 1982 μέχρι σήμερα, φοβούνται να μιλήσουν για την ΑΟΖ, παρόλο που αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας μετά την υπογραφή του Δικαίου της θάλασσας, τόνισε σε τηλεοπτική εκπομπή ο γνωστός μεγάλο κατασκευαστής Πρόδρομος Εμφιετζόγλου, που οι ευαισθησίες του αλλά και οι αγωνίες του είναι γνωστότατες για τα εθνικά θέματα.
Όπως επίσης είναι σημαντική η προσφορά του στην επίλυση προβλημάτων στη Θράκη. Η έκδοση του πομακικού λεξικού, όπως και η κάλυψη των λειτουργικών εξόδων για να μην κλείσει η βιβλιοθήκη στα Πομακοχώρια (πρόθεση για την οποία ενημέρωσε την υπουργό Παιδείας κ. Άννα Διαμαντοπούλου εδώ και δύο μήνες αλλά απάντηση ακόμη δεν πήρε...) είναι ένα μικρό μέρος των πρωτοβουλιών του κ. Εμφιετζό γλου.Είναι εθνικό χρέος να κηρύξουμε τώρα (χθες, λέει χαρακτηριστικά) την ΑΟΖ και όσο καθυστερεί η κυβέρνηση να πάρει την απόφαση, αυτό αποτελεί εθνικό έγκλημα, επισημαίνει ο κ. Εμφιετζόγλου.Συγκεκριμένα, σε συζήτηση με τον καθηγητή κ. Βασίλη Φίλια, στον τηλεοπτικό σταθμό Blue Sky, ο κ. Εμφιετζόγλου τόνισε τα εξής:
"Σύμφωνα με το Δίκαιο της θάλασσας, το οποίο υπογράφτηκε το 1982, δηλαδή έχουμε 27 χρόνια από τότε που έχει υπογραφεί αυτό το Δίκαιο της θάλασσας, κάθε χώρα έχει δικαίωμα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης από τα παράλια της μέχρι 200 μίλια.
Κάθε νησί έχει την ίδια οικονομική ζώνη των 200 μιλίων από τα παράλια της. Και σε περίπτωση κατά την οποίαν δύο χωρών οι οικονομικές αποκλειστικές ζώνες συμπίπτουν, τότε υπάρχει μέση γραμμή. Αυτό είναι το Δίκαιο της θάλασσας από το 1962, και διερωτάται ένας απλός άνθρωπος: Καλά, από το '82 γιατί τόσες ελληνικές κυβερνήσεις δεν το χρησιμοποίησαν; Γιατί δεν κήρυξαν Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη τόσες ελληνικές κυβερνήσεις;
Δυστυχώς δεν κήρυξαν. Παρόλο που έχουν κηρύξει ένα σωρό χώρες. Παρόλο που το Δίκαιο της θάλασσας είναι σαφέστατο. Παρόλο που δεν χρειάζεται να συμφωνήσει κανένας άλλος.
Παρά ταύτα, τόσο ο Ανδρέας Παπανδρέου, όσο ο Μητσοτάκης, όσο ο Σημίτης, όσο ο Κώστας Καραμανλής, όσο και ο Γιώργος Παπανδρέου φοβούνται να μιλήσουν για την ΑΟΖ. Σαν το διάολο το λιβάνι. Γιατί;
Φοβούνται τους Τούρκους; Να το αναλύσουμε και αυτό. Πρώτα απ' όλα να μας πούνε αν φοβούνται. Διότι όποιος φοβάται, αυτός χάνει.
Η συνολική ΑΟΖ σε έκταση είναι τριπλάσια του χερσαίου ελληνικού χώρου και εκτείνεται από τους Οθωνούς και την Ερεικούσα βόρεια της Κέρκυρας, μέχρι 120 μίλια νότια της Γαύδου, και συνδέεται με την κυπριακή ΑΟΖ.
Και συνδέεται με τη κυπριακή ΑΟΖ διότι υπάρχει το αυτό το σύμπλεγμα των νησιών του Καστελλορίζου, Μεγίστη, Στρογγύλη, η οποία δίδει τη δυνατότητα να επεκταθεί η ελληνική ΑΟΖ και να συνδεθεί με την κυπριακή ΑΟΖ.
Στο Αιγαίο, για να λύσουμε μια και καλή τις διάφορες παρερμηνείες, η ελληνική ΑΟΖ αντιστοιχεί ουσιαστικά με το FIR των Αθηνών, ήτοι, με λίγα λόγια, όλο το Αιγαίο είναι ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Δεν υπάρχει θέμα πλέον ούτε υφαλοκρηπίδας, ούτε casus belli, ούτε τίποτε. Είναι σύμφωνα με το Δίκαιο της θάλασσας όλο το Αιγαίο και η μισή Ανατολική Μεσόγειος μέχρι τα μέσα με την Κύπρο ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Αντιλαμβάνεστε τη γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδος με την εν λόγω οικονομική ζώνη. Τετραπλάσια επιφάνεια στο πιο κρίσιμο σημείο του πλανήτη μας, τη Μεσόγειο, που αυτές τις μέρες βλέπουμε πόσο πιο σημαντικό γίνεται με τις κοσμογονικές αλλαγές στον Αραβικό κόσμο και τι σημασία στρατηγική αποκτά μια χώρα που έχει μια τέτοια οικονομική αποκλειστική ζώνη.
Ως προς την οικονομική πλευρά, σ' αυτήν την περιοχή της ελληνικής Αποκλειστικής Ζώνης υπάρχουν κοιτάσματα τουλάχιστον 5 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Συν πετρέλαιο, συν διάφορα άλλα ορυκτά.
Ακόμα, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μπορεί να έχεις το δικαίωμα να ψαρεύεις μόνον εσύ. Μιλάμε δηλαδή για τεράστιο πλούτο. Τον κατάλαβαν πλέον και οι Ευρωπαίοι και γι' αυτό βλέπουμε τον Μεντβέντεφ και τη Μέρκελ στην Κύπρο.
Δυστυχώς δεν κήρυξαν. Παρόλο που έχουν κηρύξει ένα σωρό χώρες. Παρόλο που το Δίκαιο της θάλασσας είναι σαφέστατο. Παρόλο που δεν χρειάζεται να συμφωνήσει κανένας άλλος.
Παρά ταύτα, τόσο ο Ανδρέας Παπανδρέου, όσο ο Μητσοτάκης, όσο ο Σημίτης, όσο ο Κώστας Καραμανλής, όσο και ο Γιώργος Παπανδρέου φοβούνται να μιλήσουν για την ΑΟΖ. Σαν το διάολο το λιβάνι. Γιατί;
Φοβούνται τους Τούρκους; Να το αναλύσουμε και αυτό. Πρώτα απ' όλα να μας πούνε αν φοβούνται. Διότι όποιος φοβάται, αυτός χάνει.
Η συνολική ΑΟΖ σε έκταση είναι τριπλάσια του χερσαίου ελληνικού χώρου και εκτείνεται από τους Οθωνούς και την Ερεικούσα βόρεια της Κέρκυρας, μέχρι 120 μίλια νότια της Γαύδου, και συνδέεται με την κυπριακή ΑΟΖ.
Και συνδέεται με τη κυπριακή ΑΟΖ διότι υπάρχει το αυτό το σύμπλεγμα των νησιών του Καστελλορίζου, Μεγίστη, Στρογγύλη, η οποία δίδει τη δυνατότητα να επεκταθεί η ελληνική ΑΟΖ και να συνδεθεί με την κυπριακή ΑΟΖ.
Στο Αιγαίο, για να λύσουμε μια και καλή τις διάφορες παρερμηνείες, η ελληνική ΑΟΖ αντιστοιχεί ουσιαστικά με το FIR των Αθηνών, ήτοι, με λίγα λόγια, όλο το Αιγαίο είναι ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Δεν υπάρχει θέμα πλέον ούτε υφαλοκρηπίδας, ούτε casus belli, ούτε τίποτε. Είναι σύμφωνα με το Δίκαιο της θάλασσας όλο το Αιγαίο και η μισή Ανατολική Μεσόγειος μέχρι τα μέσα με την Κύπρο ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη.
Αντιλαμβάνεστε τη γεωστρατηγική σημασία της Ελλάδος με την εν λόγω οικονομική ζώνη. Τετραπλάσια επιφάνεια στο πιο κρίσιμο σημείο του πλανήτη μας, τη Μεσόγειο, που αυτές τις μέρες βλέπουμε πόσο πιο σημαντικό γίνεται με τις κοσμογονικές αλλαγές στον Αραβικό κόσμο και τι σημασία στρατηγική αποκτά μια χώρα που έχει μια τέτοια οικονομική αποκλειστική ζώνη.
Ως προς την οικονομική πλευρά, σ' αυτήν την περιοχή της ελληνικής Αποκλειστικής Ζώνης υπάρχουν κοιτάσματα τουλάχιστον 5 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα φυσικού αερίου. Συν πετρέλαιο, συν διάφορα άλλα ορυκτά.
Ακόμα, στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη μπορεί να έχεις το δικαίωμα να ψαρεύεις μόνον εσύ. Μιλάμε δηλαδή για τεράστιο πλούτο. Τον κατάλαβαν πλέον και οι Ευρωπαίοι και γι' αυτό βλέπουμε τον Μεντβέντεφ και τη Μέρκελ στην Κύπρο.
Ποιος λογάριαζε τη Κύπρο προηγουμένως; Τώρα η Κύπρος αρχίζει γεωτρήσεις στο οικόπεδο 12 και σε λίγο θα έχει το δικό της φυσικό αέριο. Και βέβαια, όλη αυτή η περιοχή μπορεί να δημιουργήσει έναν αγωγό, να πιάσει όλο το φυσικό αέριο αυτό και να το μετάφερα στην Ευρώπη.
Το φυσικό αέριο στην περιοχή της λεκάνης του Ηροδότου μόνο αντιστοιχεί σε 30 χρόνια το φυσικό αέριο που θέλει η Ευρώπη. Αυτά είναι τα ελάχιστα τα οποία έχουν βρει τώρα με τις λίγες έρευνες που έχουν γίνει. Η πραγματικότητα είναι ακόμα καλύτερη και εμείς τι κάνουμε; Εμείς δεν τολμούμε να ανακηρύξουμε ΑΟΖ γιατί φοβόμαστε τους Τούρκους.
Στην Κύπρο, που έχει τους Τούρκους στα 1.000 μέτρα από το Προεδρικό Μέγαρο, υπήρξε ένας πατριώτης, ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος, που είπε, εγώ δεν υποχωρώ, εγώ δεν φοβάμαι, και κήρυξε την ΑΟΖ και το '15 η Κύπρος θα έχει δικό της φυσικό αέριο και θα εξάγει στην Ευρώπη από τη μονάδα υγροποίησης στο Βασιλικό.
Αυτές είναι εθνικές πολιτικές. Αυτό πρέπει να κάνει η πατρίδα μας και καλώ τον σημερινό κυβερνήτη να κάνει το καθήκον του για την πατρίδα, να κηρύξει την AOZ χθες.
Είναι εθνικό χρέος. Είναι μεγάλη ευθύνη αν δεν την κηρύξει. Διότι σκεφτείτε, αν την κηρύξει αύριο η Τουρκία. Ήδη, μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν πληροφορίες για κήρυξη ζώνης μεταξύ τουρκοκυπριακής περιοχής και της Τουρκίας.
Τα σημάδια είναι εμφανή. Οποιαδήποτε καθυστέρηση στην κήρυξη ΑΟΖ είναι εθνικό έγκλημα. Όλα τα κόμματα στη Βουλή συμφωνούν. Είναι απόλυτη εθνική ανάγκη. Και μόνο με την κήρυξη της ΑΟΖ σας διαβεβαιώνω ότι την επόμενη μέρα θα πέσουν τα spread κατά 300 μονάδες, γιατί όλος ο κόσμος θα αντιληφθεί τι δυνατότητες έχει αυτή η χώρα.
Η χώρα έχει δυνατότητες. Ηγέτες δεν έχει. Και αυτή είναι η ευθύνη του Ηγέτη. Και να θυμίσω άλλη μια φορά, ότι ο λαός ακολουθεί τον Ηγέτη που είναι σωστός, τίμιος, είναι παλικάρι.
Όπως οι Κύπριοι ακολούθη σαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Όπως οι Μακεδόνες ακολούθησαν τον Μέγα Αλέξανδρο όταν περνούσαν από την έρημο. Αυτή είναι η αξιοπιστία. Και τότε ο κόσμος όλος μαζί συστρατεύεται και νικάει, όπως νικήσαμε το '40.
Το φυσικό αέριο στην περιοχή της λεκάνης του Ηροδότου μόνο αντιστοιχεί σε 30 χρόνια το φυσικό αέριο που θέλει η Ευρώπη. Αυτά είναι τα ελάχιστα τα οποία έχουν βρει τώρα με τις λίγες έρευνες που έχουν γίνει. Η πραγματικότητα είναι ακόμα καλύτερη και εμείς τι κάνουμε; Εμείς δεν τολμούμε να ανακηρύξουμε ΑΟΖ γιατί φοβόμαστε τους Τούρκους.
Στην Κύπρο, που έχει τους Τούρκους στα 1.000 μέτρα από το Προεδρικό Μέγαρο, υπήρξε ένας πατριώτης, ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος, που είπε, εγώ δεν υποχωρώ, εγώ δεν φοβάμαι, και κήρυξε την ΑΟΖ και το '15 η Κύπρος θα έχει δικό της φυσικό αέριο και θα εξάγει στην Ευρώπη από τη μονάδα υγροποίησης στο Βασιλικό.
Αυτές είναι εθνικές πολιτικές. Αυτό πρέπει να κάνει η πατρίδα μας και καλώ τον σημερινό κυβερνήτη να κάνει το καθήκον του για την πατρίδα, να κηρύξει την AOZ χθες.
Είναι εθνικό χρέος. Είναι μεγάλη ευθύνη αν δεν την κηρύξει. Διότι σκεφτείτε, αν την κηρύξει αύριο η Τουρκία. Ήδη, μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν πληροφορίες για κήρυξη ζώνης μεταξύ τουρκοκυπριακής περιοχής και της Τουρκίας.
Τα σημάδια είναι εμφανή. Οποιαδήποτε καθυστέρηση στην κήρυξη ΑΟΖ είναι εθνικό έγκλημα. Όλα τα κόμματα στη Βουλή συμφωνούν. Είναι απόλυτη εθνική ανάγκη. Και μόνο με την κήρυξη της ΑΟΖ σας διαβεβαιώνω ότι την επόμενη μέρα θα πέσουν τα spread κατά 300 μονάδες, γιατί όλος ο κόσμος θα αντιληφθεί τι δυνατότητες έχει αυτή η χώρα.
Η χώρα έχει δυνατότητες. Ηγέτες δεν έχει. Και αυτή είναι η ευθύνη του Ηγέτη. Και να θυμίσω άλλη μια φορά, ότι ο λαός ακολουθεί τον Ηγέτη που είναι σωστός, τίμιος, είναι παλικάρι.
Όπως οι Κύπριοι ακολούθη σαν τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Όπως οι Μακεδόνες ακολούθησαν τον Μέγα Αλέξανδρο όταν περνούσαν από την έρημο. Αυτή είναι η αξιοπιστία. Και τότε ο κόσμος όλος μαζί συστρατεύεται και νικάει, όπως νικήσαμε το '40.
http://www.newstrap.gr/m-politiki/6911-prodromos-emfietzogloy-ethniko-egklim
a-kathe-kathysterisi-sti-kiryksi-aoz.html
ΤΟ ΠΑΡΟΝ
http://gdailynews.wordpress.com/
Τετάρτη 6 Απριλίου 2011
Κυριακή 3 Απριλίου 2011
'Ηφαιστος Παναγιώτης: Διεθνείς Σχέσεις- Η περίπτωση της Λιβύης
“Λιβύη: Ο βομβαρδισμός της … «διεθνούς κοινότητας»
του Παναγιώτη Ήφαιστου
(Καθηγητή Διεθνών Σχέσεων-Στρατηγικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πειραιώς, http://www.ifestosedu.gr/)
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΑΣΚΕΥΗ - ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Αναρτημένο ολοκληρο στο http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/03/blog-post_7816.html#more και http://www.ifestosedu.gr/103Xalara2011.htm
Στο διεθνές σύστημα, «όσοι είναι ελεύθεροι το χρωστούν στην δύναμή τους»
Στις διεθνείς σχέσεις οι συμπεριφορές προσδιορίζονται όχι από κάποιο υψηλό παγκόσμιο σκοπό, αλλά από ιδιοτελή συμφέροντα.
Βλάπτονται τα συμφέροντα όποιου δεν κατανοεί ότι οι διεθνείς θεσμοί δεν είναι θεσμοί διεθνούς δικαιοσύνης αλλά θεσμοί διεθνούς τάξης. Οταν τα συμφέροντα συγκρούονται και η τάξη αυτή διαταράσσεται, για τους εμπλεκόμενους ισχύει η αρχή της αυτοβοήθειας.
Στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον, αν τα κράτη δεν μεριμνήσουν για την ασφάλειά τους, αργά ή γρήγορα θα έχουν την τύχη του κάθε Καντάφι τον οποίο σήμερα βομβαρδίζουν όσοι προχθές τον εναγκαλίζονταν με πάθος.
Στις διεθνείς σχέσεις τίποτα δεν είναι σταθερό. Η ιστορία καταμαρτυρεί: Αναρίθμητα διαίρει και βασίλευε, γιγαντιαίες καταχρηστικές ανακατανομές πόρων και αναρίθμητες εναλλαγές «εχθρών» και «φίλων» (ανάλογα και αντίστοιχα με τις ανάγκες αυτοσυντήρησης και διεύρυνσης της ισχύος).
Πολλοί άνθρωποι νεφελοβατούν και λησμονούν βασικές εκτιμήσεις για το διεθνές σύστημα. Έτσι αφήνουν την πατρίδα τους να γίνει έρμαιο των θηρίων της διεθνούς πολιτικής.
Το διεθνές σύστημα παραμένει εθνοκρατοκεντρικό.
Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχει νομιμοποιημένος πολιτικός σκοπός (πέραν αυτών των ελάχιστων που τα ίδια κράτη συμφωνούν υπογράφοντας διάφορες συμβάσεις όπως οι Συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα εγκλήματα πολέμου, που ειναι αντικείμενο νομικής και όχι στρατιωτικής διαδικασίας).
Στην διεθνή πολιτική, σε περίπτωση καταχρηστικής άσκησης βίας εκ μέρους των πάντοτε αδηφάγων διαθέσεων των ηγεμονικών δυνάμεων, δεν υπάρχει κάποιος πολιτικός φορέας νομιμοποιημένης δεσμευτικής ερμηνείας των «δικαιωμάτων». Έτσι, στους διεθνείς θεσμούς όπου κυριαρχούν τα ηγεμονικά κράτη, ισχύει το ρηθέν «οι ελέφαντες είτε παλεύουν είτε κάνουν έρωτα υποφέρει το γρασίδι».
Στις διεθνείς σχέσεις είναι μοιραίο λάθος να ξεχνιούνται η εθνική ιδιοτέλεια, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, η αναπόδραστη κατάχρηση μιας υπερισχύουσας θέσης και το γεγονός ότι στον ΟΗΕ δεν συγκροτήθηκαν σταθεροί κανόνες καθολικής εφαρμογής. Η απουσία διεθνούς εξουσίας και διεθνών κριτηρίων διανεμητικής δικαιοσύνης σημαίνει ότι στις διακρατικές σχέσεις κυριαρχούν τα διπλά κριτήρια, η υποκρισία, η εξαπάτηση και η κατάχρηση εξουσίας.
Όποτε μια κοινωνία δεν κατορθώνει να διασφαλίσει την εσωτερική συνοχή και τάξη και όταν υπάρχει ανισορροπία δυνάμεων, το αποτέλεσμα είναι να εξαπολύονται θηρία ανήμερα μπροστά στα οποία τα θεριά της ζούγκλας είναι μικρογραφία.
Σε ζητήματα που αφορούν τον πόλεμο, οι διεθνείς θεσμοί είναι είτε αδρανείς είτε εξαρτημένες μεταβλητές της εκάστοτε δεσπόζουσας ηγεμονικής δύναμης. Η ειρήνη είναι συνάρτηση της ισορροπίας δυνάμεων και συμφερόντων και της αποτροπής των απειλών.
Ισχύς, Ισχύς, Ισχύς.
Κύριο νόμισμα των διεθνών σχέσεων είναι η ισχύς.
«Οσοι είναι ελεύθεροι το χρωστούν στην δύναμή τους» Θουκυδίδης
«Οταν δεν υπάρχει ίση δύναμη ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται» Θουκυδίδης
Ωστε ο πόλεμος και τα τετελεσμένα βλάπτουν όποιον δεν στηρίζει τα συμφέροντά του με επαρκή ισχύ.
- Όσο ο Καντάφι ενοχλούσε ήταν τρομοκράτης, όσο ο Καντάφι έκανε συμβόλαια εξόρυξης ενέργειας ήταν φίλος, όταν τα συμφέροντα άλλαξαν ο Καντάφι έγινε ένας εγκληματικός εχθρός.
- Αν οι Επαναστάτες της Αμερικανικής Επανάστασης αποτύγχαναν θα ήταν σήμερα γνωστοί ως κάποιοι γκάγκστερ του 18ου αιώνα.
- Αν η Σοβιετική Ένωση δεν κατέρρεε θα ήταν σήμερα για τον μισό πληθυσμό της γης ο ηθικός ηγεμονικός άξονας.
Όταν ένας κράτος χάσει την συνοχή και την δύναμή του γίνεται βορά των άγριων θηρίων. Η τύχη του εξαρτάται από τις ιδιοτελείς και καταχρηστικές συμπεριφορές τρίτων.
Κύριος σκοπός των κρατών είναι η κατοχύρωση της ασφάλειάς τους (δηλαδή υπέρτατο συμφέρον η επιβίωση, η διατήρηση της εδαφικής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας).
Στις διεθνείς σχέσεις οι συμπεριφορές προσδιορίζονται όχι από κάποιο υψηλό παγκόσμιο σκοπό, αλλά από ιδιοτελή συμφέροντα.
Βλάπτονται τα συμφέροντα όποιου δεν κατανοεί ότι οι διεθνείς θεσμοί δεν είναι θεσμοί διεθνούς δικαιοσύνης αλλά θεσμοί διεθνούς τάξης. Οταν τα συμφέροντα συγκρούονται και η τάξη αυτή διαταράσσεται, για τους εμπλεκόμενους ισχύει η αρχή της αυτοβοήθειας.
Στο διεθνές ανταγωνιστικό περιβάλλον, αν τα κράτη δεν μεριμνήσουν για την ασφάλειά τους, αργά ή γρήγορα θα έχουν την τύχη του κάθε Καντάφι τον οποίο σήμερα βομβαρδίζουν όσοι προχθές τον εναγκαλίζονταν με πάθος.
Στις διεθνείς σχέσεις τίποτα δεν είναι σταθερό. Η ιστορία καταμαρτυρεί: Αναρίθμητα διαίρει και βασίλευε, γιγαντιαίες καταχρηστικές ανακατανομές πόρων και αναρίθμητες εναλλαγές «εχθρών» και «φίλων» (ανάλογα και αντίστοιχα με τις ανάγκες αυτοσυντήρησης και διεύρυνσης της ισχύος).
Πολλοί άνθρωποι νεφελοβατούν και λησμονούν βασικές εκτιμήσεις για το διεθνές σύστημα. Έτσι αφήνουν την πατρίδα τους να γίνει έρμαιο των θηρίων της διεθνούς πολιτικής.
Το διεθνές σύστημα παραμένει εθνοκρατοκεντρικό.
Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχει νομιμοποιημένος πολιτικός σκοπός (πέραν αυτών των ελάχιστων που τα ίδια κράτη συμφωνούν υπογράφοντας διάφορες συμβάσεις όπως οι Συμβάσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα εγκλήματα πολέμου, που ειναι αντικείμενο νομικής και όχι στρατιωτικής διαδικασίας).
Στην διεθνή πολιτική, σε περίπτωση καταχρηστικής άσκησης βίας εκ μέρους των πάντοτε αδηφάγων διαθέσεων των ηγεμονικών δυνάμεων, δεν υπάρχει κάποιος πολιτικός φορέας νομιμοποιημένης δεσμευτικής ερμηνείας των «δικαιωμάτων». Έτσι, στους διεθνείς θεσμούς όπου κυριαρχούν τα ηγεμονικά κράτη, ισχύει το ρηθέν «οι ελέφαντες είτε παλεύουν είτε κάνουν έρωτα υποφέρει το γρασίδι».
Στις διεθνείς σχέσεις είναι μοιραίο λάθος να ξεχνιούνται η εθνική ιδιοτέλεια, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, η αναπόδραστη κατάχρηση μιας υπερισχύουσας θέσης και το γεγονός ότι στον ΟΗΕ δεν συγκροτήθηκαν σταθεροί κανόνες καθολικής εφαρμογής. Η απουσία διεθνούς εξουσίας και διεθνών κριτηρίων διανεμητικής δικαιοσύνης σημαίνει ότι στις διακρατικές σχέσεις κυριαρχούν τα διπλά κριτήρια, η υποκρισία, η εξαπάτηση και η κατάχρηση εξουσίας.
Όποτε μια κοινωνία δεν κατορθώνει να διασφαλίσει την εσωτερική συνοχή και τάξη και όταν υπάρχει ανισορροπία δυνάμεων, το αποτέλεσμα είναι να εξαπολύονται θηρία ανήμερα μπροστά στα οποία τα θεριά της ζούγκλας είναι μικρογραφία.
Σε ζητήματα που αφορούν τον πόλεμο, οι διεθνείς θεσμοί είναι είτε αδρανείς είτε εξαρτημένες μεταβλητές της εκάστοτε δεσπόζουσας ηγεμονικής δύναμης. Η ειρήνη είναι συνάρτηση της ισορροπίας δυνάμεων και συμφερόντων και της αποτροπής των απειλών.
Ισχύς, Ισχύς, Ισχύς.
Κύριο νόμισμα των διεθνών σχέσεων είναι η ισχύς.
«Οσοι είναι ελεύθεροι το χρωστούν στην δύναμή τους» Θουκυδίδης
«Οταν δεν υπάρχει ίση δύναμη ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται» Θουκυδίδης
Ωστε ο πόλεμος και τα τετελεσμένα βλάπτουν όποιον δεν στηρίζει τα συμφέροντά του με επαρκή ισχύ.
- Όσο ο Καντάφι ενοχλούσε ήταν τρομοκράτης, όσο ο Καντάφι έκανε συμβόλαια εξόρυξης ενέργειας ήταν φίλος, όταν τα συμφέροντα άλλαξαν ο Καντάφι έγινε ένας εγκληματικός εχθρός.
- Αν οι Επαναστάτες της Αμερικανικής Επανάστασης αποτύγχαναν θα ήταν σήμερα γνωστοί ως κάποιοι γκάγκστερ του 18ου αιώνα.
- Αν η Σοβιετική Ένωση δεν κατέρρεε θα ήταν σήμερα για τον μισό πληθυσμό της γης ο ηθικός ηγεμονικός άξονας.
Όταν ένας κράτος χάσει την συνοχή και την δύναμή του γίνεται βορά των άγριων θηρίων. Η τύχη του εξαρτάται από τις ιδιοτελείς και καταχρηστικές συμπεριφορές τρίτων.
Κύριος σκοπός των κρατών είναι η κατοχύρωση της ασφάλειάς τους (δηλαδή υπέρτατο συμφέρον η επιβίωση, η διατήρηση της εδαφικής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας).
Το εθνοκράτος είναι ότι πιο πολύτιμο διαθέτει μια κοινωνία. Απαιτείται να είναι πάντοτε αταλάντευτα σιδερόφρακτο (κοσμοθεωρητικά, ηθικά, πνευματικά και στρατιωτικά), ιδιαίτερα απέναντι σε αυτούς που το απειλούν.
Έθνος, δημοκρατία και ελευθερία είναι οι κοσμοθεωρίες κάθε λογικού και ορθολογιστή πολίτη κάθε κράτους. Για τους Έλληνες αυτή είναι η μακραίωνη παράδοσή τους.
========================================================================================
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
* ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
* ΟΤΙ ΧΩΡΟΣ ΧΑΘΕΙ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ (ΛΥΠΑΜΑΙ, ΑΛΛΑ Η ΕΠΟΧΗ ΑΥΤΗ ΜΥΡΙΖΕΙ 1453 ΚΑΙ 1920).
* ΜΟΝΟ Η ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΔΥΝΑΜΗΣ ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ.
Έθνος, δημοκρατία και ελευθερία είναι οι κοσμοθεωρίες κάθε λογικού και ορθολογιστή πολίτη κάθε κράτους. Για τους Έλληνες αυτή είναι η μακραίωνη παράδοσή τους.
========================================================================================
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
* ΤΟ ΕΘΝΟΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.
* ΟΤΙ ΧΩΡΟΣ ΧΑΘΕΙ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΕΙ (ΛΥΠΑΜΑΙ, ΑΛΛΑ Η ΕΠΟΧΗ ΑΥΤΗ ΜΥΡΙΖΕΙ 1453 ΚΑΙ 1920).
* ΜΟΝΟ Η ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΝΟΧΗ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΤΗΣΗ ΔΥΝΑΜΗΣ ΘΑ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)